Antwerpia (7)

Maria zadomowiła się na drugim krańcu mieszkania. Jest filigranową szatynką. Młodziutka, ale mówi po niderlandzku bez słowiańskiego akcentu. Jest skromna i uważna. Mieszkamy razem. Już prawie tydzień. W Domu Tłumacza dzielimy salon, właściwie całą suitę, oraz kuchnię. Kiedy znad spaghetti mówi, że ma dwójkę dzieci, trudno uwierzyć. Krzątamy się oboje, każde przy swoim posiłku. Właśnie otwieram lodówkę, a Maria ni stąd ni zowąd pyta mnie, ile mam lat. Teraz ona nie chce wierzyć. Język świerzbi mnie, by palnąć, no wiesz, krioterapia, a poza tym dużo antyoksydantów w czerwonym winie, dużo seksu... Na szczęście się hamuję; mogłaby być moją córką, a takich żartów nie opowiada się córce. Jak Filip z konopi wypada za to Staś Jachowicz ze swoją rozmową dwóch pługów, wydobytą z czeluści wspomnień niebieskiego mundurka: "Wszak z jednegośmy kruszcu, przecież nie jednacy... / Skądżeś ty nabył blasku? / – Czy chcesz wiedzieć?... z pracy." Pytam nad czym pracuje. Maria mówi, że tłumaczy Kocha. ...?! Na ułamek sekundy zalega dramatyczna cisza. Hermana Kocha, dodaje. Uspokajam się. 

 

(fot. J. Koch

 

(fot. J. Koch)

 

(fot. J. Koch)